Ψυχολογικά Μυστικά

  Ευστράτιος Παπάνης  papanis@papanis.com Βυθίστηκα σε θάλασσες αγριεμένες και κύματα εκδικητικά λήστεψαν την αναπνοή μου. Μέτρησα με απελπισία το σπαρτάρισμα της καρδιάς, που ξέπνοη αναλογιζόταν τις στιγμές της, στις ριπές τις αφρισμένες του ανέμου, καθώς παραδιδόταν.  Τα χείλη μου δανείστηκαν το χρώμα του νερού κι αδέσποτες σκέψεις επιβεβαίωσαν το υγρό επικείμενο τέλος. Στις φλέβες μου φουρτούνιασε η αρμύρα του Αιγαίου και στα θολά βάθη του αποζήτησα την πληρωμή της τρικυμίας.  Μα νίκησα, για να πνιγώ μές τους στερνούς, ανωφέλετους λυγμούς των αποχωρισμών και στις αβύσσους τις θανατερές της αγάπης για πρόσωπα ακριβά που λιγοστέψαν.  Σε λιμάνια, σε σταθμούς, σε αεροδρόμια, σα ναυαγός, από την αλλόκοτη, έσχατη ματιά τους να κρατιέμαι. Και να καμώνομαι πως τη στριγγλιά της μοίρας δεν ακούω..δεν θα τους ξαναδείς, δεν θα τους ξαναδείς. Σε βραδυνούς γαλαξίες έψαξα τους θεούς μου και στων ανθρώπων την αποδοχή θεμελίωσα την καταξίωσή μου.  Μνημεία της ύπαρξής μου και είδωλα έστησα παντού και

  Ευστράτιος Παπάνης papanis@papanis.com Με τον ερχομό στη γη ζυγίζεται το μερτικό του πόνου, που σου αναλογεί, για να τον κουβαλήσεις στη ζωή σου. Χωρίς αυτόν δεν έχει τροφή η ψυχή και ο νους τις αλήθειες να δει δεν μπορεί, ώστε να ξεχωρίσει τα πολύτιμα από τα ανώφελα. Είναι κατάδικό σου το φορτίο κι αλίμονο, αν επιχειρήσεις να απαλλαγείς με ικεσίες, αδιαφορία, άγνοια, πονηριά ή δειλία. Το άλγος να απαλύνεις μπορείς, αν μάθεις να ελαφραίνεις τον καημό, όσων το έχουν ανάγκη, αν την παραμυθία χαρίζεις, όταν η απελπισία αποκρύπτει κάθε διαφυγή. Θα μετουσιώσεις τον πόνο, μόλις θελήσεις τη θλίψη του κόσμου να άρεις, θα τον βαθύνεις, όταν θα κλαις τις αυγές για των ανθρώπων τα πεπρωμένα, θα συμφιλιωθείς, επειδή θα τον βρεις στα υλικά, με τα οποία φτιάχτηκε η ύπαρξη σου. Γιατί πόνος είναι ο εαυτός σου. Και κατάματα κάποτε θα τον κοιτάξεις, μέχρι να γίνει το απροσμάχητο φυλακτό, που θα καταλύει το φόβο του θανάτου. Δεν έχει σχήμα ο πόνος ούτε βάρος ούτε όγκο ή χρώμα. Οι περιστάσεις τον αναπλά

Ατομικές συνεδρίες ψυχοεκπαίδευσης Ευστράτιος Παπάνης   Νομίζει κανείς-μες στην αστοχασιά της νιότης- πως είναι απλά το γήρας η εποχή, που υποκύπτει το σώμα και η ηλικία η ώρα για του πνεύματος το οριστικό αποκάμωμα.  Κι όμως, καθώς η φθίση προχωρά, συμπαρασύρει τα αγαπημένα τοπία.  Απειλεί με κατολισθήσεις και με ρωγμές τα προπύργια του βίου και αποτεφρώνει τα λεηλατημένα πια, τα ξέπνοα συναισθήματα.  Μαζί μας μαραζώνουν τα σπίτια, οξειδώνονται οι αναμνήσεις, αρρωσταίνουν οι αγάπες, ανίατες γίνονται οι αξίες, και ανάπηρα μένουν τα ινδάλματα, που λατρέψαμε.  Μα πάνω από όλα από καιρό έχουν εγκαταλείψει όλοι εκείνοι, που σαν σέλας ομόρφυναν τα πρωτινά μας βήματα και των επικών μας στιγμών οι παραστάτες και συνοδοιπόροι Και τότε συνειδητοποιούμε πως το μόνο, που απομένει, είναι να πάμε ιδεατά να τους ξανασυναντήσουμε    ή να αρκεστούμε σε ένα πενιχρό της ύλης τίποτα, χωρίς να ξέρουμε ποιο από τα δυο είναι το καλύτερο ή πιο από εκείνα πλέον υπάρχει:  Γιατί πατρίδα μας είναι τα μέρη, όπου

  Δρ Ευστράτιος Παπάνης (papanis@papanis.com) Α. Προσέξτε τους ετεροκαθορισμούς και τις ομάδες, στις οποίες εντάσσεστε Να φοβάστε τις ομάδες, που για να σας δεχτούν, την προσωπική σας ταυτότητα ζητούν θυσία. Μα περισσότερο να τρέμετε τους ανθρώπους, που χωρίς περιστροφές, για ελάχιστη αποδοχή είναι διατεθειμένοι να την απολέσουν Κι εκείνους να προσέχετε, που το χαρακτήρα τους αρνούνται να λειάνουν, με τα υπόλοιπα μέλη για να ταιριάξουν, απόλυτοι και ακραίοι στις συναναστροφές τους. Ανώφελοι, όπως και τα φερέφωνα, που από συμφέρον παίρνουν πάντοτε το σχήμα της ομάδας, που τους εκκολάπτει.. Και όσους δεν αντιλαμβάνονται πότε από τις κοινότητες τους να αποχωρούν έχουν χρέος, παρακαταθήκη αφήνοντας, αν κάτι έχουν προσφέρει.  Να υποψιάζεστε αυτούς, που συμμαχούν με πρόφαση τους στόχους και τις συλλογικές αξίες, αλλά στο νου τους μόνο έχουν τους μόχθους των άλλων να καπηλευτούν και να παραχαράξουν. Και ακόμα πιο επιφυλακτικοί προς τις συλλογικότητες, που τις αλλαγές δεν τις αντέχουν, διαρκώ

  Δρ Ευστράτιος Παπάνης,  (papanis@papanis.com) Μόνιμος Επίκουρος Καθηγητής Κοινωνιολογίας Πανεπιστημίου Αιγαίου Κάθε δικαίωμα, που δεν κερδήθηκε, δεν επεκτάθηκε ή δεν βελτιώθηκε με προσωπικό αγώνα και μέτρο, μας καθιστά καταχρηστικούς κοινωνούς του, επειδή χαρίστηκε ή μεταβιβάστηκε από τους ανθρώπους, που στερήθηκαν  πόρους, διακύβευσαν τη ζωή τους και έδωσαν μάχες για αυτό. Κανείς, επομένως, δεν μπορεί να  απαιτεί, γοερά, επιτακτικά και με έπαρση, όσα καλά εκπορεύονται από την αλλότρια κατάκτηση, αν δεν αποδείξει ότι τα αξίζει. Και καμία κοινωνία δεν εδραιώνει την ύπαρξη της, εάν τα μέλη της δεν καταβάλουν το τίμημα της διαιώνισης της, παρά την αμφισβητούν ολοκληρωτικά, καρπούμενα όμως τα αγαθά, που τους προσφέρει. Όχι απαραίτητα με επιπλέον θυσίες, αλλά προασπίζοντας τα ακριβά κεκτημένα με πυγμή σε κάθε περίσταση, και εφαρμόζοντας σθεναρά, ομοιόμορφα και δίκαια προς τους άλλους ανθρώπους, προς τις κοινωνικές ομάδες και κυρίως προς όσους αδικούνται ή ατυχούν τους κανόνες του διαμοι

  Δρ Ευστράτιος Παπάνης, Μόνιμος Επίκουρος καθηγητής Πανεπιστημίου Αιγαίου {papanis@papanis.com} 1. Προσπαθήστε να μην αντιδράσετε συναισθηματικά, αλλά αφιερώσετε χρόνο, ώστε να εκτιμήσετε πλήρως τα δεδομένα της κατάστασης. Έχει αλλάξει η συμπεριφορά του παιδιού μου, παρατηρείτε συναισθηματικές αποκλίσεις ή εξάρσεις, απομόνωση, ταραχή, αναστάτωση, αδιαφορία για τα μαθήματα, άγχος, αγωνία, διαταραχές ύπνου, όρεξης, προσοχής; Προσπαθεί να αποφύγει το σχολείο ή τη διαδρομή προς αυτό, χάνεται στο διαδίκτυο, έχει έντονες ή συνωμοτικές συζητήσεις με τους συμμαθητές;  Έχει μελανιές στο σώμα ή διαμαρτύρεται για πόνους; Πώς αντιδρά βλέποντας περιστατικά εκφοβισμού στην τηλεόραση ή σε συζητήσεις για αυτά; Ρωτήστε την άποψη του για το φαινόμενο και την ένταση του στο σχολείο του. Η επικοινωνία που αρχικά είναι γενική και σταδιακά εξειδικεύεται είναι ο ενδεδειγμένος τρόπος προσέγγισης. 2. Αποφύγετε να πολώσετε περαιτέρω τις δυναμικές, εκτοξεύοντας απειλές, κρίσεις και ύβρεις προς το σχολείο, τους