Ψυχολογικά Μυστικά

  Ευστράτιος Παπάνης  papanis@papanis.com Βυθίστηκα σε θάλασσες αγριεμένες και κύματα εκδικητικά λήστεψαν την αναπνοή μου. Μέτρησα με απελπισία το σπαρτάρισμα της καρδιάς, που ξέπνοη αναλογιζόταν τις στιγμές της, στις ριπές τις αφρισμένες του ανέμου, καθώς παραδιδόταν.  Τα χείλη μου δανείστηκαν το χρώμα του νερού κι αδέσποτες σκέψεις επιβεβαίωσαν το υγρό επικείμενο τέλος. Στις φλέβες μου φουρτούνιασε η αρμύρα του Αιγαίου και στα θολά βάθη του αποζήτησα την πληρωμή της τρικυμίας.  Μα νίκησα, για να πνιγώ μές τους στερνούς, ανωφέλετους λυγμούς των αποχωρισμών και στις αβύσσους τις θανατερές της αγάπης για πρόσωπα ακριβά που λιγοστέψαν.  Σε λιμάνια, σε σταθμούς, σε αεροδρόμια, σα ναυαγός, από την αλλόκοτη, έσχατη ματιά τους να κρατιέμαι. Και να καμώνομαι πως τη στριγγλιά της μοίρας δεν ακούω..δεν θα τους ξαναδείς, δεν θα τους ξαναδείς. Σε βραδυνούς γαλαξίες έψαξα τους θεούς μου και στων ανθρώπων την αποδοχή θεμελίωσα την καταξίωσή μου.  Μνημεία της ύπαρξής μου και είδωλα έστησα παντού και