Το μερτικό του πόνου

 

Ευστράτιος Παπάνης

papanis@papanis.com

Με τον ερχομό στη γη ζυγίζεται το μερτικό του πόνου, που σου αναλογεί, για να τον κουβαλήσεις στη ζωή σου.

Χωρίς αυτόν δεν έχει τροφή η ψυχή και ο νους τις αλήθειες να δει δεν μπορεί, ώστε να ξεχωρίσει τα πολύτιμα από τα ανώφελα.

Είναι κατάδικό σου το φορτίο κι αλίμονο, αν επιχειρήσεις να απαλλαγείς με ικεσίες, αδιαφορία, άγνοια, πονηριά ή δειλία.

Το άλγος να απαλύνεις μπορείς, αν μάθεις να ελαφραίνεις τον καημό, όσων το έχουν ανάγκη, αν την παραμυθία χαρίζεις, όταν η απελπισία αποκρύπτει κάθε διαφυγή.

Θα μετουσιώσεις τον πόνο, μόλις θελήσεις τη θλίψη του κόσμου να άρεις, θα τον βαθύνεις, όταν θα κλαις τις αυγές για των ανθρώπων τα πεπρωμένα, θα συμφιλιωθείς, επειδή θα τον βρεις στα υλικά, με τα οποία φτιάχτηκε η ύπαρξη σου.

Γιατί πόνος είναι ο εαυτός σου.

Και κατάματα κάποτε θα τον κοιτάξεις, μέχρι να γίνει το απροσμάχητο φυλακτό, που θα καταλύει το φόβο του θανάτου.

Δεν έχει σχήμα ο πόνος ούτε βάρος ούτε όγκο ή χρώμα.

Οι περιστάσεις τον αναπλάθουν, οι εμπειρίες τον ζυμώνουν, τα πρόσωπα του δίνουν τη μορφή, βαφή του της καρδιάς η απαντοχή και η τόλμη.

Ο πόνος γεννά, ο πόνος μετουσιώνει, ο πόνος σηματοδοτεί την πορεία

Διαφεντεύει το κάλλος, συνοδεύει την ευτυχία, σφυρηλατεί την αγάπη, σηματοδοτεί τα όρια.

Ο πόνος δεν είναι επιλογή, αλλά πορεία κοινή και παλαίστρα της οικουμένης.

Μη γελαστείς από ορισμένων την αμεριμνησία, την υπερηφάνεια, την επιδερμικότητα:

Όλοι φέρουν το σταυρό τους και ας είναι διάφανος ο γολγοθάς που θα τον καρφώσουν.

Ο πόνος αναζωπυρώνει την ανάσταση και γι αυτό το τέλος του είναι αθανασίας υπόσχεση