Μια στιγμή

 

 

Στράτος Παπάνης

Ανεπανάληπτη είναι μια στιγμή, που κουβαλά το σπέρμα της αναπάντεχης γέννησης και την καταδίκη του στιγμιαίου θανάτου της. 

Κι έτσι, καθώς νεκρή είναι αδύνατο να ξανασυμβεί, χρωματίζει κάθε ανάμνηση με την έκπληξη της θνησιγένειας της: 

Άλλοτε ως χαρά, γιατί υπήρξε στο χρόνο, αλλά και ως θλίψη, επειδή η απώλεια ήταν το τίμημα της μοναδικότητας της. 

Έτσι κι οι ζωές των ανθρώπων, και των ερώτων, όταν επιλέγουν να μένουν πρωτοφανείς και αμίμητοι.

Το μόνο που λείπει είναι η πνοή, που μας εξαπάτησε και την νομίσαμε για θύελλα,

Γι αυτό  

Κάθε μέρα σου έλεγα πως σ´αγαπώ πιο πολύ από όλες τις προηγούμενες.

Κι έτσι, ξέροντας πως κάθε επόμενη, θα με έβγαζε πάντα ψεύτη, βάσισα την αγάπη μας σε ένα ψέμα, που όσο ίσχυε, προσδιόριζε τη δύναμη του έρωτα μας.