Παθολογίες των καιρών

 

Δρ Ευστράτιος Παπάνης 

Οι ανίκανοι καλύπτονται κατά κανόνα πίσω από τη γραφειοκρατία, τους τύπους, την αποποίηση της ευθύνης, τη δεοντολογία, το δικαιωματισμό, την επίκληση της προόδου και της δημοκρατίας, την ελευθεροτυπία, την επανάσταση, την ηθική, τους θεσμούς, την τέχνη και τις αξίες!

Ανωνυμία του πληκτρολογίου 

Είναι εύκολο να τους διακρίνετε, εξαιτίας της ασυμφωνίας των πράξεων με τις διακηρύξεις και τους πομφολυγισμούς τους.

Να δέχεστε τις υποδείξεις και τις παραινέσεις εκείνων, που μπορούν να σταθούν ως υποδείγματα.

Οι επικριτές των πληκτρολογίων και του Διαδικτύου, μόλις νιώσουν ότι διασφαλίζεται η ανωνυμία τους, αφήνουν τους οχετούς της ψυχής τους να ξεχυθούν ή μετατρέπουν σε επάγγελμα τον ψόγο και την λοιδορία. 

Άτομα πέρα από κάθε υποψία ή ακόμη και ακοινώνητα, συμπλεγματικά, κάνουν κατάχρηση της ευκαιρίας έκφρασης, που τους χαρίζεται στα κοινωνικά δίκτυα, για να πληγώσουν, να καθυβρίσουν, να μειώσουν, να ειρωνευτούν κάθε τι, που θα κεντρίσει την προσοχή τους.

Χυδαία γλώσσα 

Η βρώμικη και χυδαία χρήση της γλώσσας είναι πάντοτε κριτήριο νοσηρότητας, ακόμα κι αν χρησιμοποιείται με πρόσχημα τη λογοτεχνία ή την απελευθέρωση.

Όσοι δεν είναι άξιοι να πράττουν, δεν διδάσκουν, αλλά κρίνουν, ακόμα και καταστάσεις για τις οποίες δεν διαθέτουν εμπειρία ή δεν εμπίπτουν στο γνωστικό τους αντικείμενο.

Κάθε μορφή κριτικής αναδεικνύει το αξιολογικό σύστημα εκείνου που αποφαίνεται, συνήθως ως αυτόκλητος τιμητής, και υποθάλπει την αδυναμία του να δράσει, παρά τη διάθεση του να βελτιώσει.

Πώς να διακρίνετε την καλοπροαίρετη κριτική 

Η καλή προαίρεση ξεκινά πάντοτε με επισήμανση των θετικών στοιχείων ενός εγχειρήματος. Είναι η μόνη ένδειξη ότι ο κρίνων προσπαθεί να παρέμβει εποικοδομητικά. Απορρίψτε οποιαδήποτε άλλη μορφή κρίσης, που δεν συνοδεύεται από καλύτερη και ρεαλιστική εναλλακτική πρόταση.

Οι κόλακες της εξουσίας, οι ακραίοι στις φιλοφρονήσεις, οι αμετροεπείς των διχασμών, οι ραγιάδες στην αντίληψη, οι πρόσκαιροι χειροκροτητές, οι αδίστακτοι αυλικοί, είναι συνήθως οι καταχραστές της δικής τους επιρροής, οι εκφοβιστές των κατώτερων-υποτελών τους, οι βασανιστές των υπαλλήλων και των αποδιοπομπαίων τράγων και οι εμπνευστές κάθε κλίματος σύγκρουσης, μέσα από το οποίο αναδεικνύονται. Μόλις αναρριχηθούν στην ηγεσία, προβαίνουν σε προγραφές κάθε αντιπάλου.

Πώς να τους αναγνωρίσετε

Θα σας κατατάξουν αμέσως σε ανώτερους, ίσους ή κατώτερους τους και η συμπεριφορά τους θα κυμανθεί αναλόγως από δουλική υποταγή και υποκριτική θωπεία έως υποτίμηση και δημόσιο εξευτελισμό. Είναι οι πρώτοι που θα σας εγκαταλείψουν ή προδώσουν σε μια δύσκολη στιγμή.

Ακραίες απόψεις και φανατισμός 

Οι ανασφαλείς και παθιασμένοι των άκρων, που αντλούν ταυτότητα και αυτοεκτίμηση μέσα από την οπαδική προσήλωση τους σε σκοπούς, επιδιώξεις, κινήματα, συλλογικές προσπάθειες, θεωρίες και πολιτικά συστήματα, όχι γιατί τα πιστεύουν ή επειδή ενστερνίζονται τις αρχές τους, αλλά ώστε να γίνονται αποδεκτοί και για να αποκτούν αναγνωρισιμότητα. Οι φανατικές στάσεις ζωής, ακόμα και για αγαθούς σκοπούς, όπως η οικολογία, η ειρήνη, η υποστήριξη των ευάλωτων, είναι πάντα ύποπτη.

Πώς θα τους ξεχωρίσετε:

Πίσω από την εμμονική προβολή των ζητημάτων, που υποστηρίζουν, λανθάνουν βαθιά τραύματα ή απορρίψεις από την παιδική τους ηλικία, που δεν έχουν θεραπευτεί. Οι ενέργειες τους σπάνια παραμένουν σταθερές προς έναν σκοπό και συχνά αλλάζουν αντικείμενα, τα οποία τους παθιάζουν.

Η ενοχή της σιωπής 

Η μεγαλύτερη μάστιγα της εποχής είναι οι εφησυχασμένοι και οι αδιάφοροι άνθρωποι, που αν και δυνητικά αποτελεσματικοί, σπάνια παρεμβαίνουν, αφήνοντας πρόσφορο έδαφος στην κάθε λογής φαυλότητα.

Πώς θα τους διακρίνετε

Αποτελούν τη σιωπηλή πλειοψηφία των ανθρώπων. Έχοντας επιλέξει μια ατομιστική προσέγγιση ζωής, εμπλέκονται επιλεκτικά σε ελάχιστες συλλογικές προσπάθειες και επικαλούνται την ιδιωτικότητα, για να συγκαλύψουν την ατολμία τους.

Καπηλευτές, σφουγγοκωλάριοι, επαγγελματίες αναξιοπαθούντες, λειτουργοί και λοιπά παράσιτα.

Υπάρχουν κάποιοι καπηλευτές των ιδιοτήτων τους και παραχαράκτες των αδυναμιών τους, που δε διστάζουν να επικαλεστούν νόσημα, αναπηρία, μειονεξία ή κακοδαιμονία, για να κερδίσουν θέσεις, να εκλεγούν σε αξιώματα, να πείσουν ότι εξαιτίας των κοινωνικών ανισοτήτων που υφίσταται η ομάδα τους, οι ίδιοι πρέπει να τις εξαργυρώσουν με εύνοια και ειδική μεταχείριση.
Έτσι γίνονται προϊστάμενοι, βουλευτές, δημοσιογράφοι, τιμητές των πάντων, επηρμένοι, σιχαμεροί και σφουγγοκωλάριοι, λαοπλάνοι, που τίποτα ουσιαστικό δεν προσφέρουν στα ευάλωτα τμήματα του πληθυσμού, επειδή ακριβώς επιθυμούν τη διαιώνιση της αδικίας, για να κερδίζουν από αυτή, ως επαγγελματίες αδύναμοι.
Αγνοούν, όμως, ότι οι πραγματικά αναξιοπαθούντες έχουν τόσο βαθιά υπερηφάνεια και αυτοσεβασμό, που διεκδικούν όσα τους αναλογούν, χωρίς ποτέ υποκριτικά και ανέντιμα να εκμεταλλεύονται ή να διαλαλούν την πραμάτεια των παθών τους στα πανηγύρια των αφελών ακολούθων τους.
Όμως η τιμή είναι έννοια άγνωστη στους υπόδουλους της κολακείας και των συμφερόντων.

Συμπέρασμα 

Οι άκαμπτες, ασπρόμαυρες, πολωτικές απόψεις, ο αποκλεισμός του διαφορετικού, η έλλειψη λογικών επιχειρημάτων, η φανατική υποστήριξη θεωριών συνωμοσίας, η διαστρεβλωμένη αντίληψη της πραγματικότητας, οι μεσαιωνικές προσεγγίσεις για την αλήθεια, η πληροφόρηση από αμφίβολες, ανορθολογικές πηγές, οι προπαγανδιστικές και ψευδείς θεωρίες, η εμμονή σε μια μορφή γνώσης, ο επιστημονισμός ή η θρησκοληψία, η έλλειψη ανοχής, οι προκαταλήψεις και ο ρατσισμός, αποτελούν καπηλεία του ανθρωπισμού.

Πολεμήστε τα όπου τα συναντήσετε.