Δρόμοι παλιοί

Δρ Ευστράτιος Παπάνης

https://psichologiagr.com

Υπάρχουν εκείνοι οι παλιοί, διάσπαρτοι, λησμονημένοι δρόμοι, που οι καιροί, η ανάπτυξη και οι σύγχρονες χαράξεις τους παρέκαμψαν.

Σήραγγες στα σωθικά των πλαγιών, φωτισμένες λωρίδες, σημεία ελέγχου κυκλοφορίας, κάμερες, ηλεκτρονικά διόδια, ανισόπεδοι κόμβοι περίπλοκοι, περίτεχνες έξοδοι προς πόλεις και γέφυρες αέρινες, πανύψηλες αντικατέστησαν των εθνικών οδών την παρωχημένη αρχιτεκτονική και των περασμένων ανθρώπων τη βραδύτητα.

Δρόμοι εγκαταλελειμμένοι, ρημάδια του χρόνου, φαντάσματα, εποχών αλλοτινών απολιθώματα, έρμαια παραδομένα στη φθίση και στην αχρηστία.

Αδυσώπητη η φύση διεκδικεί σπιθαμή προς σπιθαμή το αφύλακτο του πολιτισμού το κατασκεύασμα με μένος ασίγαστο, όπως ο θάνατος το κορμί, καιροφυλακτώντας για τον ίδιο το δημιουργό, σα νέμεση για την ύβρη του να μετασχηματίζει αυθαίρετα το περιβάλλον.

Ατραποί χαμένοι πια κι από τους χάρτες, αόρατες στα gps, με τις ανούσιες στροφές τους τις φιδίσιες να καταλήγουν σε απόκρημνα βουνά, σε χωριά αποκομμένα κι αδιέξοδα.

Με της ψυχής τα φτερά αν τις ακολουθήσεις, θα δεις στο τέρμα προορισμούς και περασμένα να ικετεύουν για ένα οριστικό, τέλος λυτρωτικό.

Δρόμοι μέσα σε δάση, δίπλα σε ποτάμια, βουτηγμένοι σε τοπία, να περιτυλίγουν μέρη παραμυθένια κι αναμνήσεις, που ακροβατούν πλέον στους γκρεμούς της ανυπαρξίας.

Υπήρξαν κάποτε η μόνη διέξοδος, περάσματα που κουβαλούσαν τις γενιές, κι ας αποδιάβηκαν κι αυτές μαζί τους: Γιατί όλες οι οδοί εξαργυρώνουν τη φυγή με μαρασμό, κάθε νέο τόπο με την απώλεια των αποχωρισμών, κάθε καινούργια αρχή με το ξεψύχισμα του παλιού, που την στοιχειώνει.

Δρόμοι, που κάποτε περνούσαν μέσα από κατοικημένες περιοχές, λεηλατημένοι σαν από βομβαρδισμό-πρέπει να παρεκκλίνει κανείς από τη βιασύνη και την ευκολία του, για να τους ξαναδιασχίσει.

Εκκλησάκια χορταριασμένα, πεσμένα στο χώμα μαζί με τη θύμηση της κακιάς στιγμής, που κάποτε εξόρκιζαν.

Δρόμοι με λακούβες κατάστικτοι σαν καταπράσινες λίμνες, πινακίδες για κινδύνους απροσδιόριστους, σχίσματα και χαντάκια ανοιγμένα σα ρυτίδες σε γέρικα πρόσωπα.

Δρόμοι καθαγιασμένοι από το παρελθόν, που πάντα θα επιστρέφω, γιατί στις άκρες σας τα πρώτα σκιρτήματα, οι ξεχασμένες συνήθειες και οι πρωτινές μου αγάπες ξεψυχούν.

Δρόμοι εξαϋλωμένοι σαν ασκητές, που λεωφόροι λογιστήκατε κι ας ήσασταν ταπεινά, χωμάτινα κι απόμακρα μονοπάτια.

Σύντομα την παλιά σας αίγλη θα αναστήσω, για να με οδηγήσετε απαλά στο τελευταίο ταξίδι το μακρινό.

Ατομικές Συνεδρίες Συμβουλευτικής: Κλείστε ραντεβού

https://www.polyhoros.net/p/blog-page.html

Ακαδημίες Ψυχολογίας. Εγγραφείτε: 

https://www.polyhoros.net/p/blog-page_8.html